در گیاهان، پیری علاوه بر اینکه آخرین مرحله ایی که منجر به مرگ کل ارگانیسم میشود، در رشد و نمو گیاه نیز نقش دارد و در تجزیۀ هماهنگ ماکرومولکول ها و سیالیت مواد مغذی از بافت های رو به پیری به بافت های در حال نمو گیاه عمل میکند. تصور می شود که رادیکال های آزاد نقش اساسی در رشد و نمو گیاه داشته باشند، بویژه رادیکال های مشتق شده از اکسیژن. از آنجائیکه این مولکول ها شدیدا سمی هستند، سطوح متفاوت گونه های اکسیژن واکنشی باید بسیار منظم شوند. بااینحال پراکسید هیدروژن در غلظت های کم به عنوان مولکول نشانه دهی عمل میکند.  بنابراین، تنظیم هماهنگ سیستم جاروب رادیکال آزاد که شامل ترکیبات آنزیمی مانند کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز و مولکول های غیر آنزیمی میشود مانند آسکوربات و گلوتاتیون، ضروری و اساسی است. افزایش سطوح رادیکال در طی پیری نه تنها در اثر افزایش تولید رادیکال ها است بلکه به دلیل عدم ظرفیت آنتی اکسیدانی نیز میباشد. 

کلیدواژه: پیری برگ، تنش اکسایشی، رادیکال های اکسیژن آزاد، تنظیم پیری